Jarenlang was het aanbod ongeveer twee keer zo groot als de Italiaanse sector, momenteel is dit segment bijna even groot. Uit de publicatie ‘Het Chinees-Indische restaurant in beeld’ van Van Spronsen & Partners horeca-advies blijkt dat de daling van vooral de ‘traditionele Chinees’ voorlopig nog lang niet voorbij is, mede door de opkomst van de vele keuzemogelijkheden binnen de Aziatische horecasector.
De meeste Chinese restaurants in Nederland noemen zich Chinees-Indisch. Deze restaurants bieden zowel Chinese gerechten als gerechten uit de Indische keuken. Gerechten als saté, nasi, bami en babi pangang zijn bijna 'nationaal historisch erfgoed' waarbij veel van de gerechten die worden verkocht zijn aangepast naar de smaak van de Nederlandse consument. In China is bijvoorbeeld geen babi pangang of foe yong hai te krijgen. Veel van deze restaurants hebben zich van oudsher ook gericht op de afhaalmarkt en zijn tegenwoordig steeds vaker actief in de bezorgmarkt. Dit is mede uit nood geboren. Door een opvolgingsproblematiek en de opkomst van de vele internationale keukens (waaronder vele Aziatische) neemt de populariteit van ‘De Chinees’ af en verdwijnt het concept langzamerhand uit het straatbeeld, ondanks dat het nog steeds de meest voorkomende buitenlandse keuken is.
Aanbod in de provincies
Het aanbod van Chinees-Indische restaurants is in alle provincies sterk afgenomen (totaal -13% in de afgelopen 5 jaar). Per saldo nam het aantal bedrijven met bijna 250 af tot een totaal van 1.621 restaurants. Opvallend is dat het aanbod van ‘overig buitenlandse’ keukens over de linie gestegen is (landelijk +19%). In absolute zin valt op dat in Noord-Brabant en Zuid-Holland per saldo circa 50 restaurants de deuren sloten. Procentueel is het aanbod in Zeeland de afgelopen 5 jaar het sterkst afgenomen, per saldo heeft bijna een kwart van het aantal restaurants de deuren moeten sluiten. Ondanks de forse daling telt Zeeland, samen met de provincies Drenthe en Friesland relatief nog steeds het meeste Chinees-Indische restaurants (1,2 per 10.000 inwoners). Dit komt mede doordat in deze provincies de restaurantmarkt bovengemiddeld traditioneel is, aangezien hier minder (internationaal) grootstedelijke invloeden en relatief veel ouderen zijn. Van het totaal aantal buitenlandse restaurants is hier circa 30% Chinees-Indisch, waar dit landelijk nog geen 20% betreft.
De traditionele Chinees-Indische restaurant-formule, beroemd om de rijsttafels en afhaalconcepten wordt steeds minder populair. Veel restaurants zijn getransformeerd tot wok-of all-you-can-eat restaurant(vaak grootschalig)of hebben een deel van het restaurant met wok buffet ingericht. Er zijn geen ketens binnen de Chinees-Indische restaurantmarkt, al zijn er veel restaurants met dezelfde naam(Peking, Chinese Muur, Lotus, De Lange Muur).
Menukaart
'De menukaart van het gemiddelde Chinees Indische restaurant is de afgelopen decennia nauwelijks veranderd', blijkt uit het onderzoek. De porties zijn ruim, de prijzen relatief laag. Het ‘veel voor weinig’ principe was in het verleden meestal een belangrijk bezoekmotief voor groepen (verjaardag van opa/oma, familie-uitje, reünie, bedrijfsuitje). Er is een beperkt aantal restaurants die culinair hoogstaand koken(zoals bijvoorbeeld restaurant O&O met een Michelinster, Zheng in Den Haag en Amber Garden in Amstelveen)of zich specialiseren in bijvoorbeeld streekgebonden gerechten. Zo biedt het Leidse Hotspot Central gerechten uit de Sichuan en Kantonese keuken, zelfs in combinatie met Nederlandse gerechten voor lunch en ontbijt. Daarnaast zien we dat concepten als teppanyaki, dimsum en hotpot steeds meer in zwang raken. Het in Amsterdam gevestigde Yuan’s HotPot kreeg het afgelopen jaar nog zeer lovende kritieken in de Volkskrant en het NRC, gezien de uitbreidingsplannen kennelijk niet onterecht. Met name in grootstedelijk gebied zien we dat noedelsoepen en ramen ook steeds populairder worden. Geheim:voedzaam, gezond, betaalbaar en smaakvolle gerechten. De Chinese bezorgmarkt zit in de lift. ABN becijferde recent nog een groei van 20% in 2018, echter zijn de meeste andere keukens populairder.
Voor wat betreft de ‘traditionele Chinees lijk de Nederlandse consument een beetje ‘Chinees-moe’. Ondanks de groeiende vraag naar Chinese bezorgmaaltijden is er steeds minder interesse voor regulier restaurantbezoek. Buiten de bekende transformatie van Chinees-Aziatische restaurant naar all-you-can-eat formule (doorgaans met vooral Japans assortiment) zien wij kansen voor restaurants die zich specialiseren in 1 of een beperkt aantal type gerechten. Buiten de reeds populaire succesnummers als dimsum, dumplings en ramen/noedelsoep,denken we hier bij aan hotpot en streekgebonden-gerechten zoals pekingeend.
