Het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd is de reden dat Toon Hendriks stopt bij cafetaria Hendriks in Elst. ‘Ik ben 66 jaar en zeven maanden en mag er dus mee stoppen. Ja hoor, dat vind ik prima. Na 51 jaar is het mooi geweest. Maar ik woon in het dorp, dus ik kom nog wel eens aanwaaien.’
Cafetaria leuker dan restaurant
Vrijdag 16 december is zijn laatste werkdag en komt een einde aan een indrukwekkende periode achter de counter. ‘Op 15-jarige leeftijd ben ik er gestart met een bijbaan en ik ben blijven hangen’, vertelt Hendriks. ‘Ik heb de horecaschool gedaan en ook nog een tijdje in een restaurant gewerkt. In de avond werkte ik dan in de cafetaria en ik had al snel in de gaten dat ik dit veel leuker vond.’
Drie generaties gediend
Hendriks kwam in dienst bij de opa van Pascal Hendriks, de huidige eigenaar. ‘Daarna heb ik voor zijn vader gewerkt en nu dus voor Pascal. Mijn baas heeft er werk van gemaakt. Maandag is er een receptie, er hangt hier een spandoek en er heeft een verhaal over mijn afscheid in de lokale krant gestaan.’
Boegbeeld voor de branche
Pascal Hendriks noemt zijn medewerker ‘een boegbeeld voor mijn cafetaria en een boegbeeld voor de branche’. ‘Zijn ziekteverzuim is 0,0 en als het nodig is, is hij altijd bereid om te helpen. Hij is netjes, correct en vriendelijk, en dat zorgt voor de uitstraling die je nodig hebt in je zaak.’
Door het vertrek gaat zijn cafetaria een boegbeeld kwijtraken, aldus Pascal Hendriks. ‘Er zijn gasten die echt komen voor Toon. Die zitten verlegen om een praatje en bestellen er dan een balletje gehakt bij. De hele week komen er al mensen met cadeaus en kaarten met daarop uitgebreide bedankjes en boodschappen.’
Gezelligheid missen
Dat sociale element is ook wat Toon Hendriks het meest gaat missen. ‘De omgang met al die mensen en de gezelligheid die daarmee gepaard gaat. Gasten die vroeger als kind hier kwamen, komen nu met hun kinderen. Vroeger was het wel gemoedelijker. Mensen komen nu functioneler naar de cafetaria, zijn sneller weer weg. Al zal dat ook wel te maken hebben (gehad) met corona.’
Een andere verandering noemt hij het veel uitgebreidere assortiment aan snacks. ‘Er is tegenwoordig zoveel meer keuze. Gelukkig is de liefde voor friet er na al die jaren nog steeds.’
Derde eigenaar
Pascal Hendriks is de derde eigenaar sinds Toon er werkt. ‘Ik ben 52 jaar, Toon heeft me als baby meegemaakt en me zien opgroeien in de cafetaria. Hij is zo verbonden aan de zaak, daardoor krijg je een band met elkaar die verdergaat dan enkel zakelijk. Dat maakt ook dat iedereen hem enorm gaat missen.’
Maandag 19 december is er een receptie, bedoeld om mensen de gelegenheid te geven om afscheid te nemen van Toon Hendriks. ‘De inloop is vrij, ik ben dus heel benieuwd naar wat er komen gaat. Maar als ik nu al zie hoeveel belangstelling is voor zijn aanstaande vertrek, dan verwacht ik echt een hoop mensen.’
