‘Als er in Nederland meer en strenger was gehandhaafd op de coronaregels, dan hadden mensen zich beter gedragen. Een illegaal feest? Een bruiloft met 180 gasten? Bijna iedereen kwam weg met een waarschuwing.’
Hoewel Bos niemand tegen het been wil schoppen, snapt hij niet waarom alleen restaurants en cafés nu de dupe zijn van de aangescherpte coronamaatregelen. ‘Gezien hoe druk het op de markt is? In kledingwinkels als de Primark? Als je dan het aantal reisbeperkingen wilt minderen, moet je die branches ook durven sluiten.’
Dat het OMT ervoor pleitte om restaurants open te houden – met beperkingen – voelde voor Bos als een trap na. ‘Dat raakt me. Ik houd van mijn werk, van gasten. Maar nu sta ik weer afhaalmaaltijden te maken. Het is gewoon heel krom beleid.’
De chef is begaan met zijn werkgever, Alex Verburg. Naast Post in Dordrecht heeft deze nog twee bedrijven in Rotterdam. ‘Het is zwaar voor hem,’ besluit Bos.
‘Brief troost me’
Alex Verburg zelf laat weten zich getroost te voelen door zijn chef en zijn ingezonden brief. Onze regering ging uit van de eigen verantwoordelijkheid van de mensen. Dat heeft niet gewerkt. Dat Rutte dat nu ook inziet, voelt wel zuur. Ik heb het in juni al kenbaar gemaakt aan de burgemeesters van Dordrecht en Rotterdam.’
Verburg durfde te benoemen dat ook veel van zijn collega’s zich niet aan de regels hielden. Maar gehoor vond hij niet. ‘Dat is extra zuur nu. Maar mosterd na de maaltijd. We moeten ook hier weer zien door te komen.’
‘Alex, ga je het redden?’
Alex Verburg probeert positief te blijven en is gestart met afhaal en bezorgen. ‘Ik word wel moe van de vraag of ik het ga redden. Dat ligt namelijk niet meer bij mij. Dat ligt bij alle 17 miljoen Nederlanders. Het hangt echt niet meer van mij af. Vier weken houden we het als bedrijf nog vol, maar als we ons als natie nog niet aan de regels houden, dan stopt het een keer.’
De brief van Wouter Bos
‘Ik ben werkzaam in een van de bovengemiddeld getroffen branches, de horeca. Ik begrijp dat het nu aan alle kanten uit de klauwen loopt. Maar waar ik bijzonder weinig aandacht voor zie is handhaving.
Daar kan ik met mijn pet niet bij. Agenten in een touringcar kijken of mensen zitten te bellen in de auto, agenten beboeten bij een winkelcentrum mensen die fietsen waar dat niet mag.
Het land staat in brand. Zijn dit dan de prioriteiten?
En voor er weer gereageerd wordt dat er te weinig mankracht is voor handhaving: genoeg alternatieven lijkt me. Schiphol lig op z’n gat waardoor het marechaussee personeel wat anders kan gaan doen. Verzamel alle mogelijke handhavers: politie, leger, marechaussee en boa’s. En handhaaf op de maatregelen.
Dit had vanaf 1 juni behoorlijk kunnen schelen. Want wat wij Nederlanders wel hebben bewezen is dat wij te weinig discipline hebben om het zelf op te lossen.
In mijn stad kan ik moeiteloos zes of zeven restaurants noemen die vanaf dag één lak hebben gehad aan de meeste regels. Een publiek geheim. Deze mensen mogen dus nu in de spiegel kijken en trots zijn op die duizenden euro’s die ze extra hebben verdiend.
Maar wat zou jij doen? Als de politie zegt ‘Je mag maar 100 kilometer per uur op de snelweg. Maar je krijgt geen boete als je 180 km aantikt. Hoe hard gaan we rijden? Juist.
En niemand is heilig. Ik schrijf deze brief niet omdat ik een modelburger ben. Daarom is handhaving juist nodig. De regels zijn duidelijk. De boetes ook. Deel die dan ook keihard uit.
Wouter Bos, Dordrecht
