De voormalig sterrenchef was opgenomen in het ziekenhuis en vocht tegen een slepende ziekte. Daar zou hij nog het coronavirus bovenop hebben gekregen, melden Belgische media. 'De man bij wie koningin Máxima sliep, hanenkloten in zijn vol-au-vent draaide én een voorbeeld was voor Jeroen Meus', zo omschrijft Nieuwsblad.be hem.
Chef-kok Guy Van Cauteren was van 1979 tot 2013 eigenaar van restaurant 't Laurierblad. In 1993 won hij op de kookwedstrijd Bocuse d'Or brons voor België. In 1982 werd het restaurant bekroond met een eerste Michelinster, en in 1987 een tweede. In 2007 verloor hij die tweede ster. Hij kondigde in maart 2013 aan zijn restaurant te sluiten.
Tijdens zijn loopbaan werd hij ook een tv-gezicht. Zo was hij naast Herwig Van Hove te zien in het programma Krokant op de Vlaamse openbare omroep en werd hij tv-kok van lifestylezender Vitaya. Hij was voorzitter van de vereniging van Meesterkoks (2000-2004) en werd vicevoorzitter Vlaanderen Eurotoques (vanaf 1995). Er verschenen verschillende kookboeken van zijn hand, in 2019 verscheen het boek De kunst om te praten met volle mond, dat Van Cauteren samen met journalist en auteur Stefaan Van Laere schreef. Het bevat naast zijn memoires, ook recepten en anekdotes.
Dennis Huwaë over Guy Van Cauteren
Bij de talentvolle kok Dennis Huwaë zorgde een ontmoeting met de Belgische sterrenchef Guy Van Cauteren ervoor dat hij wist wat hij wilde. Hij zegt over de sterrenchef: ‘Ik was 16 of 17 en werkte in een restaurant in Amsterdam waar hij culinair adviseur was. Ik had de man nog nooit gezien, maar op een gegeven moment stapte hij de keuken binnen.’ Nog altijd met veel ontzag: ‘Een kleine man, in een mooi pak en een hele ‘dikke’ Rolex om z’n pols. Met open mond keek ik naar hem. Het enige dat Van Cauteren deed, was z’n jas uit en hij begon te koken.’ De jonge Huwaë wordt, in zijn eigen woorden, geraakt. ‘Hij was in totaal zo’n anderhalf uur bezig. Werkte ontzettend schoon, in z’n nette kleren en alles wat hij maakte, was ontzettend lekker. Ik dacht alleen maar: what the fuck?! Wat een koning is dít.’ Diep onder de indruk vraag de jonge chef aan de Belgische grootmeester of hij stage mag lopen in diens tweesterrenzaak ’t Laurierblad in het Oost-Vlaamse Belaren. Dat mag en drie maanden lang kijkt Huwaë z’n ogen uit.
'Het was daar net een leger. Iedereen wist wat hij moest doen en wat er van hem verwacht werd. Bovendien werd iedereen goed getraind en was er een heel duidelijke structuur en hiërarchie. Dingen waar ik van écht van hou. Ik was dat niet gewend. In keukens waar ik gewerkt had, was het vaak chaotisch en waren chefs de hele dag aan het borrelen. Niet bij ’t Laurierblad en andere restaurants van dat niveau. Ik was op slag verliefd.’
