‘Gaat het nog twee maanden zo door dan is het allemaal einde verhaal en voor niets geweest,’ schrijft Louis Klaassens. ‘En we kunnen er normaal prima van leven...’ Hij is het beu en moet de situatie van zich af schrijven.
‘Ja ook hier wordt het met de week moeilijker. De wanhoop nabij durf ik te zeggen. In 2004 toen ik 28 was begonnen met het bouwen van mijn bedrijf. De eerste jaren niet of nauwelijks op vakantie. Een eigen auto zat er de eerste 8 jaar niet in. Weken van meer dan 80 uur werken. Elke cent drie keer omdraaien voor ik 'm uitgaf. Me staan verbijten die eerste jaren als ik weer eens voor de derde avond op een rij alleen in mijn eigen café zat.’
‘Of de ruzies met mijn vrouw over de te varen koers. 'Of de opoffering die het bedrijf vroeg de spanning in het gezin wel waard was?' Ondanks alle hobbels die we telkens tegen kwamen hebben we altijd doorgezet.’
‘Op ons terras was het afgelopen september niet half zo druk als in de IKEA. Toch moest het terras nog even meer afgeknepen worden. Bij IKEA staan de bezoekers twee maanden later nog steeds in de file. En niet op anderhalve(gare)meter. Wedden dat de ventilatie op mijn terras vele malen beter is dan in die van IKEA. Ik verwed er een vat bier om voor de groep studenten die aantonen waar de luchtverplaatsing en verversing beter is.’
‘Inmiddels werkgever van 23 mensen. Nationaal bekend door 4 jaar op rij in de top-10 van de Misset Café Top-100 te staan. We kunnen er normaal prima van leven. Gaat het echter nog twee maanden zo door dan is het allemaal einde verhaal en voor niets geweest.’
‘Gaan Hugo de Jonge en Mark Rutte mij dan uitleggen dat het dat waard is geweest? Dat stel dat telkens even tussen neus en lippen door vertelt 'dat we er toch maar van uit moeten gaan dat de huidige situatie nog een maandje langer duurt.' 'En o ja, en die volgende periode krijg je overigens weer 10 procent minder gecompenseerd van je kosten'. Onze pot die steeds leger raakt moeten we dan juist meer aanspreken. Leg mij maar uit hoe?’
‘Hugo en Mark in jullie ivoren torens. Hebben jullie al ingeleverd dit jaar? Geen cent. Vergeet niet je onkosten te declareren trouwens.’
‘Ik ben het zo beu. En met mij tienduizenden collega's. Zo, dat moest er even uit.’
