Wat is er nu allemaal waar en niet waar in dit doolhof van prijzen en wedstrijden? Laten we eerst de competities helder krijgen: welke hebben echt gewicht en welke niet? Met andere woorden, met welk hooggeprezen bier ben ik in de wolken?

Het zijn veel vragen waarop geen eenvoudige antwoorden zijn. In mijn vorige column heb ik al verwezen naar mijn beperkingen op het gebied van proeven. Met andere woorden, voor sommige smaken, ook wel bekend als off-flavours, kan ik blind zijn. Het is dus een fenomeen dat door een jury beoordeeld wordt in deze wedstrijden. En inmiddels kunnen vele sterrenrestaurants daarover meepraten, dat is niet niks.

Proeven met een kater

Het is frustrerend om je vak te moeten uitoefenen, afhankelijk van mensen die ook hun goede en slechte dagen hebben. Of in ons geval zelfs kunnen proeven met een kater. Dat is natuurlijk zuur wanneer je met je laarzen in contact met de grond, je grondstoffen aan het vertroetelen bent. Dan komt de uitslag hard aan wanneer je er zeker van bent dat alles klopt en goed is. Bovendien sturen brouwers vaak hun bieren ook nog naar laboratoria, en dan is het leed niet te overzien wanneer je ook nog eens €200 per ingezonden bier moet betalen.

Onze grote maatschappelijke vrienden op de sociale media doen daar vaak nog een schepje bovenop. Daar kun je dan fijn bekijken hoe gezellig de avond voor de wedstrijd was en dat de watten nooit zacht genoeg zijn. Het geeft te denken. Ik heb meerdere malen aangegeven dat het op deze manier naar buiten brengen van gezelligheid een slecht idee is. En dat brouwers weten wie de juryleden zijn, maakt het ook niet beter. Hoewel dat laatste misschien een utopie is, omdat de vaste kliek al jaren bekend is.

De plank misslaan

Ik zeg onvriendelijk 'kliek', omdat naar mijn mening hier ook nog wel wat oplosmiddel tussen kan zitten. De juryleden zelf valt niets kwalijk te nemen. Ze worden immers in de watten gelegd met meerdere gratis overnachtingen, heerlijke diners en de mogelijkheid om allerlei bieren te proeven. Maar achter gesloten deuren blijft het proces van jurybeoordelingen en bierwedstrijden vaak ondoorzichtig. Bovendien worden de bieren nogal eens ingeschonken door onervaren krachten, zoals jeugdige medewerkers of leerlingen. Dit kan leiden tot verrassingen, zoals het krijgen van een totaal ander bier tijdens een jurering. Heb ik net zelf niet aangegeven dat ik ook wel eens de plank missla?

Jazeker, ik spreek uit ervaring, zowel als jurylid als deelnemer aan bierwedstrijden. Maar genoeg daarover, laten we naar de kern gaan. Opmerkelijk genoeg kwam ik een wedstrijd tegen die eerlijk en transparant leek te zijn, georganiseerd door Brand Bierbrouwerijen en onder leiding van de deskundige Derek Walsh. Alle bieren werden eerst grondig getest in het laboratorium en vervolgens beoordeeld door grotendeels gediplomeerde keurmeesters.

Geen druppel extra

Zelf heb ik ook een dergelijke opleiding gevolgd en kan ik bevestigen dat het niet zomaar een eitje is. Maar goed, laten we niet afdwalen. Wat doet de consument eigenlijk met al die medailles? Het blijkt dat het hen niet veel uitmaakt. Ze blijven genieten van lekker bier, of er nu wel of geen prijzen aan verbonden zijn. In mijn eigen ervaring heb ik gemerkt dat het winnen van een gouden medaille geen druppel extra heeft verkocht.

Waarom doen we dan toch allemaal mee aan deze wedstrijden? Waarschijnlijk ligt de oorzaak daarvoor in het feit dat wij brouwers nooit tevreden zijn over ons eigen bier. Mijn aloude slogan 'verbeter jezelf iedere dag of ga wat anders doen' blijft dus nog steeds van toepassing. En nu sluit ik mijn werkdag af en fiets ik naar huis, waar mijn vrouw mij verwelkomt met een prachtig bereide ossobuco en een zojuist afgevulde triple. Een feestmaal waar je geen nee tegen zegt.

Ik wens u een heerlijke vakantie toe! Proost!