Nadat ik vorige week de FZ Nieuwsbrief heb verstuurd draai ik met 120 de snelweg op om vervolgens een dik uur later bij Hotel Okura in Amsterdam aan te komen. Voor de Masterclass van trendwatcher-te-Parijs Li Edelkoort.
Frank heeft foto's gemaakt van het Huis van de Toekomst en staat me nu boven aan de trap van Okura op te wachten. "Houston, we have a problem", zegt ie terwijl hij met zijn hand aan zijn mond een megafoon nadoet. Oh, zeg ik. "Ik hoor net toevallig van de geluidsman dat mevrouw Edelkoort mogelijk niet gefotografeerd wil worden. Ik heb op jou gewacht om samen naar haar toe te gaan en met haar te overleggen." Waar zit ze? Oh daar.
Ze zit te schrijven aan een tafel in een hoek. Prima. We staan een klein minuutje als twee kleine kinderen te wachten aan haar tafel op het rapport van de juf, op gepaste afstand maar in haar gezichtsveld. Storen? Denk ik. Storen! Ahum kriebelt er in mijn keel. "Ik ben eigenlijk nog even bezig", zegt ze licht geïrriteerd. "Even snel, wat is er?" Ik hou het kort, ik ben met een fotograaf, zeg ik, en wil van tevoren even informeren of u (waar ik normaal je zou zeggen) daar geen bezwaar tegen hebt. "Nee, ik wil niet dat er foto´s worden gemaakt. Je kunt foto´s van mijn kantoor opgestuurd krijgen, ik wil niet dat je hier foto´s maakt." Ik kijk naar Frank, hij kijkt naar mij, allebei met een blik die tegelijk wil zeggen: oh. "Philip, can you help these gentlemen."
Haar assistant komt op zijn Birkenstockjes aangehuppeld en heeft eigenlijk dezelfde boodschap: no pictures. De reden blijft onduidelijk. Ze wil het gewoon niet hebben. Ze neemt zichzelf wel serieus, denk ik nog, maar we laten het er maar bij. Uit respect.
"En als we van tevoren nou niét hadden geweten dat ze problemen met fotografie heeft, zou ze mij dan tijdens de lezing uit de zaal hebben gezet?" Frank voelt zich in de hoek gezet. Ik denk het niet, reageer ik en gooi er nog een argumentje bovenop terwijl ik me ook ga irriteren: ik mag toch ook verwachten dat een trendwatcher weet dat inmiddels in mobieltjes cameraatjes zitten. Wil ze die ook gaan verbieden, of zo?
Kortom, we irriteren ons beiden aan onze beleefdheid. Mijn lichte frustratie over deze afwijzing en over het vervolgens moeten wegsturen van Frank, een duurbetaalde professionele fotograaf (zie de foto's in de vorige nieuwsbrief) wordt snel omgezet in positieve interesse voor het verhaal van Li Edelkoort.
In een prachtige, goed geïllustreerde en ruim twee uur durende presentatie wordt me alles duidelijk over de trends voor 2006 en verder. De kern van die trends wordt bepaald door emoties. En over emoties hoef je deze jongen na zo'n middag helemaal niets meer te vertellen. Ik zit er middenin.
Henk-Jan Winkeldermaat
Klik hieronder voor meer commentaar...
Trends en inspiratie: Consumententrends (commentaar week 36)
Commotie in schnabbelland (commentaar week 35)
