De tiende verzamelaar is het Openluchtmuseum zelf, dat immers al ruim negentig jaar gebouwen en voorwerpen uit het dagelijks leven in Nederland bewaart. Het museum bezit zoveel spullen, dat de expositie in Spaarstation Dingenliefde de komende tien jaar regelmatig vernieuwd kan worden.
,,We waren al heel lang op zoek naar een mogelijkheid om meer spullen uit onze enorme depots te laten zien. Een paar jaar geleden kregen we meer dan 13.000 verzamelde spaarpotten van bankdirecteur Nico ter Wolbeek van de Spaarbank van de Stad Amsterdam aangeboden. Dat gaf de doorslag om het Spaarstation Dingenliefde, genoemd naar het boek van Maarten Asscher, te gaan inrichten'', vertelt museumdirecteur J. Vaessen.
Nico ter Wolbeek deelt zijn verzamelpassie met onder andere Jovina van der Meer, die vanuit een persoonlijke fascinatie voor de heilige Theresia devotionalia is gaan sparen. Ze bezit nu ontelbaar veel kruis- en Mariabeelden, wijwatervaatjes en kerkboeken. Niek Vermeulen nam ooit een zogenoemd kotszakje uit een vliegtuig mee. Nu heeft hij meer dan 12.000 kotszakken en is daarmee officieel wereldrecordhouder.
Hugo Goorhuis draagt zijn verzameling altijd bij zich. Hij spaart namelijk zoveel mogelijk verschillende tatoeages op zijn eigen lichaam. En Cees Luten uit Veendam bezit de ultieme verzameling. Deze verzamelaar verzamelt verzamelingen. Hij krijgt onder meer collecties van overleden spaarders. ,,Maar we bestaan zelf natuurlijk ook bij de gratie van het sparen en vergaren. Wij bewaren alle aspecten van het dagelijks leven dat voorbij gaat'', aldus museumwoordvoerster C. Berkhof.
De eerste collectie die het Openluchtmuseum zelf in Spaarstation Dingenliefde laat zien, staat in het teken van de jaren vijftig en zestig. De tijd dat vrijwel alle vrouwen nog huismoeders waren, die een wintervoorraad aanlegden van geweckte groenten en aardappels en appels in de kelder. De tijd ook dat melkboeren, scharenslieps en de viskar nog huis aan huis langs kwamen. Moeders stopten sokken en verstelden ondergoed. Berkhof: ,,Spaarzaamheid was noodzakelijk, maar gold ook als een deugd in het calvinistische Nederland.''
De na-oorlogse decennia waren ook bij uitstek de tijd van de verzuiling, zo blijkt uit de tentoonstelling. Protestanten, katholieken en socialisten hadden allemaal hetzelfde soort leven, maar ieder in hun eigen kring. Ze hadden hun eigen scholen, kranten en winkels en haalden het niet in hun hoofd iets van een andere partij te gebruiken, ook al omdat het van de kerk niet mocht. Zelfs hobby's als duivenmelken en figuurzagen hadden plaats op eigen grondslag. Authentieke filmbeelden en allerlei spullen maken duidelijk dat Nederland toen nog erg overzichtelijk was. ,,Zuinigheid met vlijt'' gold als het grootste goed.
