Djailany van de Laarschot heeft tijdens een Les Patrons Cuisiniers bijeenkomst in Bordeaux zijn gepersonaliseerde koksbuis van Les Patrons al aangetrokken.
Zijn eerste reactie: ‘Ik vind de patrons de mooiste club die er is en ben heel blij en trots dat ik er nu deel van uitmaak.’
Droom groots
‘Droom groots, zet je er volledig voor in, en voor je het weet zijn je dromen binnen handbereik. De afgelopen jaren zijn er al veel van mijn dromen al werkelijkheid geworden. Ik ben een gelukkige chef! Eén van mijn grootste dromen was natuurlijk het opzetten van mijn eigen restaurant Nastrium.
In 2017 heb ik dit samen met mijn team en mijn vrouw verwezenlijkt. Maar aansluiting bij Les Patrons was net zo goed een droom.
‘Ik voel me vereerd om lid te mogen worden van dit indrukwekkende genootschap. Ik zie het als een waardering voor mijn harde werken, mijn smaken en mijn talent. Deze club is enorm divers, met stuk voor stuk geweldige chefs waar ik nog enorm veel van kan leren.’
Chefs Yuri Wiesen en Thijs Meliefste
Eind 2021 bracht vriend en collega-chef Yuri Wiesen van Restaurant Wiesen* in Eindhoven een lidmaatschap (weer) ter sprake. ‘Moet jij niet bij onze club?’ Wiesen zat er al bij. Uiteindelijk belde voorzitter Frank Visser met het officiële verzoek. Eerder dat jaar in de zomer had Van de Laarschot het er al over gehad met Wiesen en Thijs Meliefste – ook Patron) toen de drie samen op het terras zaten.
Sterambitie?
Van de Laarschot hoopt veel te kunnen leren van de chefs die al langer zijn aangesloten bij Les Patrons. ‘Ik hoop op veel nieuwe vriendschappen, mooie herinneringen maken en bijvoorbeeld meewerken aan de vier- of zeshandendiners waarbij we met twee of drie chefs een tof menu samenstellen en in één zaak bereiden en uitserveren. En wie weet heb ik, net zoals een aantal andere patrons, over tien jaar ook wel één of twee sterren… ‘
De chef ziet zijn collega’s niet als concurrenten, ook niet De Lindehof in Nuenen van Soenil Bahadoer, niet ver van Helmond. ‘Dit is een chef die net als ik veel met specerijen kookt. Maar alsnog zijn we heel verschillend. Soenil kookt meer richting Suriname. Je moet elkaar als versterking zien en verder uitgaan van je eigen kracht, identiteit en herkenbaarheid voor de gast.’
