‘Mijn hobby werd werk en ik ging de lol in koken op topniveau langzamerhand missen. Het heilige vuur is gedoofd. Ik ben 41 jaar en toe aan iets anders. Nu is het de tijd om dit te doen’
Raymond Prinsen licht maandagochtend 6 december zijn beslissing om te stoppen met De Stenen Tafel toe, nadat hij een avond daarvoor zijn vrienden van Les Patron Cuisiniers heeft geïnformeerd.
‘Gea en ik vroegen ons een tijdje geleden af; willen we een restaurant en bistro tot ons 65ste blijven doen. Het antwoord was direct nee. Nou dan moet je keuzes maken’, aldus Prinsen.
Prinsen stelt dat het een vrije keuze is en dat hij niet gedwongen wordt. ‘Deze beslissing heeft helemaal niets met de economische crisis te maken. We verdienen met onze restaurants geld, maar het plezier in het werk ontbreekt. Dan houdt het op’.
Per 1 april 2011 komt er na twaalf jaar een Michelinster in het bezit een einde aan De Stenen Tafel. De ruimte van het restaurant wil Prinsen inzetten voor andere activiteiten. Hij denkt aan het opzetten van een kookschool en hij gaat zich bezighouden met cateringactiviteiten. Daarnaast gaat hij vol door met bistro De Olliemölle, pal naast De Stenen Tafel.
‘Ons terras aan de oude Berkel blijft het mooiste terras van Borculo’, vult Meppelink aan. ‘Meer mensen zullen dit straks in het voorjaar en de zomer gaan ervaren en daar hebben we heel veel zin in. Echter tot 1 april 2011 kan men nog voor de laatste keer in Borculo a-la-carte genieten’.
De komende maanden geeft Prinsen nog vol gas in De Stenen Tafel. ‘Ik kook al enkele jaren op topniveau terwijl het geen hobby meer is. Tot april gaan we zeker vlammen. Dat ben ik ook verplicht aan mijn personeel, waarvan er een paar nog met een opleiding bezig zijn en examen moeten doen. Verder zullen er vermoedelijk op natuurlijke wijze enkele medewerkers afvloeien. Maar het kan ook best zijn dat we straks weer meer mensen nodig hebben’.
Verkoop van het restaurant is voor Prinsen nooit een serieuze optie geweest. ‘Hoe verkoop je een sterrestaurant? Daarnaast hebben we twee panden naast elkaar, waar we veel mogelijkheden mee hebben. Dat wil ik niet kwijt. Het stoppen is daarom in onze ogen de beste keuze. Nu kan het. Op je 55ste maak je dit soort beslissingen niet meer’.
