Neuriënd loopt hij over de gang van het eerste stadshotel van Heerenveen: boutique hotel 't Gerecht. Een lach van oor tot oor verschijnt er op zijn gezicht als hij de zware donkerrode deur van de kleurrijke suite opent. Dat Geert Bosman trots is op het nieuwe boutique hotel is wel duidelijk. ‘Dit is toch gaaf!’ roept hij vol enthousiasme uit terwijl hij ons wijst op de bijzondere details van iedere kamer.
Twee jaar geleden kregen Bosman en zijn compagnons Eric Kuindersma, Luberto Agricola en Reinata Agricola de kans om het pand, de 17e-eeuwse Oenemastate aan het Gemeenteplein in Heerenveen, te kopen. ‘We maakten met elkaar de afspraak dat we zouden streven naar maximale rentabiliteit. Boven het restaurant waren de kantoren gevestigd, maar dat levert natuurlijk niet direct iets op. Ons eerste idee was om er zalen van te maken, maar dat sloot niet helemaal aan bij ons streven. Uiteindelijk hebben we via een marktonderzoek bekeken waar behoefte aan was in de binnenstad van Heerenveen’, vertelt Bosman met een lach.
Hij vervolgt met een dikke knipoog: ‘Ons marktonderzoek was heel diepgaand. We zijn met zijn allen op het plein gaan staan, draaiden een rondje om onze as en vroegen elkaar of we een hotel zagen. Het antwoord was natuurlijk nee.’ Zo werd het idee voor een kleinschalig hotel boven het grand café geboren.
Bijzonder voor het Noorden
Sinds Pasen kunnen gasten genieten van de kleurrijke kamers in boutique hotel ’t Gerecht in Heerenveen. De verbouwing duurde al met al een jaar en gebeurde in eigen regie. Het jaar daarvoor werd gebruikt om inspiratie en ideeën op te doen. Daarvoor doorkruiste het ondernemerskwartet het hele land. Ze sliepen onder andere bij Stadshotel Woerden, The Toren Amsterdam en Van Heeckeren hotel op Ameland.
‘We wilden heel graag iets aparts neerzetten in het Noorden, iets wat echt bijzonder is’, vertelt Bosman terwijl hij druk met zijn handen gebaart. ‘Reinata, de vrouw van Luberto, is de creatieve geest achter de inrichting. Zij zei al snel dat we moesten gaan voor een boutique hotel, omdat dat qua stijl het beste past bij ons. We hebben vijftien kamers en dankzij haar zijn ze allemaal anders, maar stuk voor stuk geweldig mooi.’ Centraal in iedere kamer is het bad. ‘Dat is in elke kamer het uitgangspunt geweest. Het geeft zo’n leuke sfeer.’
1 miljoen verbouwkosten
De verbouwing van de kantoren naar de vijftien hotelkamers heeft in totaal een miljoen euro gekost. ‘Dat was zeker nog wel 50 procent meer geweest als we het niet in eigen beheer hadden gehouden’, zegt Bosman beslist. ‘Dan was het ongeveer neergekomen op een ton per kamer en nu een stuk minder. De tekeningen zijn gemaakt door een architect, maar we hebben de verbouwing laten uitvoeren door zzp’ers.’ De inrichting hebben de ondernemers zelf uitgekozen, onder aanvoering van Reinata Agricola.
Alles in het hotel is maatwerk. De bedden lijken zwevend en zijn naar eigen ontwerp gemaakt voor ’t Gerecht. Ook de kastjes om de kluizen zijn handgemaakt. Op de douchecabines prijken songteksten over regen of douchen, zoals Those raindrops are fallin’ on my head, they keep fallin’. Bosman grinnikt als hij naar de teksten kijkt. ‘Eerst hadden we helemaal niets op de douchecabines en kon je in de cabines kijken vanuit het bed. Maar onze proefslapers vonden het toch niet prettig om zichzelf van top tot teen in te zepen terwijl hun partner op de eerste rij zat’, lacht hij. ‘Dus er moest iets op komen, maar dat moest wel weer bij onze stijl passen. Het werden songteksten, omdat veel mensen graag zingen onder de douche’.
Reinata Agricola heeft gekozen voor blauw- en roodtinten en is absoluut niet bang voor drukke prints op de wanden. De ene kamer heeft ecletische prints en de andere goudkleurige palmbladeren. Extravagante hoofdborden met gecapitonneerde veloursstoffen of gedetailleerd houtwerk geven de kamers een majestueuze uitstraling, die wordt benadrukt door de kroonluchters, goud als accentkleur in de accessoires, het bad in het midden van de kamer en de houten gebinten die in het zicht zijn gelaten. Royale spiegels hangen boven de wastafels en ook de sfeerverlichting en zitmeubels stralen luxe uit. Het resultaat is kleurrijk, royaal, weelderig, sfeervol én warm. De prijzen van de kamers liggen tussen de €79 en €189 per nacht.
Overal over nagedacht
Alle kamers zijn volledig geluidsdicht. ‘Dat stoorde ons zo in sommige hotels: dat je andere gasten op de gang hoort, of de douche of het toilet van de kamer ernaast. Dat wilden wij absoluut niet, dus hier hoor je helemaal niets op de kamers. Geen geluiden van straat en ook niet uit het restaurant.’ Een ander irritatiepuntje van de ondernemers in andere hotels was het felle licht op de toiletten. ‘Dat je dan midden in de nacht naar het toilet moet, het licht aan doet en een enorme spotlight op je gezicht krijgt. Vreselijk!’, verzucht Bosman. ‘Daarom hebben wij een klein, zacht lampje ónder de toiletpot gemaakt. Je ziet precies genoeg voor wat je moet doen, zonder dat je overdreven wakker wordt gemaakt.’
De ondernemers hebben over alle details nagedacht, maar zijn wel eigenwijs. ‘Wij hebben bijvoorbeeld wél een kamer 13.’ Ook opvallend: de gang tussen de hotelkamers. Het lijkt alsof je op straat tussen twee huizenblokken in loopt dankzij de dakpannen, koperen dakgoten, regenpijp en wandlantaarns. ‘We vonden het een mooi idee om wat oude elementen terug te brengen. In 1878 werden de twee losse bovenverdiepingen samengetrokken tijdens de verbouwing tot gemeentehuis. Het leek ons leuk om de twee originele puntdaken weer terug te halen. Dus de twee rijen hotelkamers zijn voorzien van een soort dak onder de grote kap.’
Zaak met een ziel
‘We zijn goed in het neerzetten van een fijne sfeer. Daarom richten we al onze zaken zelf in.’ Passie is daarbij het toverwoord volgens de Friese ondernemer. ‘Een zaak moet een ziel hebben. Om die te creëren, moet je je met passie inzetten en vervolgens zorgen dat je die passie gaat overbrengen op de gasten. Dan gaat het balletje rollen.’
Met het openen van het hotel is een droom van de compagnons in vervulling gegaan. ‘Dat je hier nu terechtkunt voor ‘the full Monty’: ontbijten, lunchen, borrelen, dineren én slapen. Dat is fantastisch.’ Ze focussen echter niet op een specifieke doelgroep. ‘Uit de ervaring van collega’s in Leeuwarden blijkt dat 20 procent van de gasten zakelijk is en de rest privé. Bij ons blijkt het andersom te zijn, maar we zijn nog te kort open om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen.’
‘Wij denken dat de gast onthoudt hoe het bed was, de douche en het ontbijt. Alle extra’s eromheen verrassen hem.’ Het ontbijt wordt in het grand café geserveerd en blijft - het kan ook niet anders - ver weg van de standaard hotelontbijtjes. ‘We hebben geen ontbijtbuffet. Ook dat vonden we vreselijk in andere hotels: dat je je eigen yoghurt moet inscheppen, moet kiezen uit uitgedroogde vleeswaren en dat iedereen boven de broodjes hangt of ze zelfs aanraakt’, zegt Bosman. ‘Dat vonden wij niet zo gastvrij. Bij ons wordt het ontbijt in een soort proeverij-setting aan tafel gebracht. Er worden verschillende broodjes en beleg uitgeserveerd en er komt een flessenrekje op tafel, zo een als van de melkboer, waarin kleine flesjes melk, karnemelk en smoothie staan.’ De zuivelproducten zijn lokaal geproduceerd: bij Buurvrouw Durkje in het nabijgelegen Vegelinsoord.
Vliegende start
Bij het maken van de plannen voor het hotel is uiteraard nagedacht over de bezettingsgraad. ‘We hadden wel gehoopt op een goede bezettingsgraad en we hebben gerekend met 50 procent. Daar konden we het goed van doen.’ Over de terugverdientijd kan Bosman niets zeggen. ‘Daar is uiteraard een berekening op losgelaten, want de hotelgasten blijven ontbijten en zullen ook iets te eten en drinken bestellen beneden. Maar hoelang dat zou duren, weet ik niet meer.’ Het karakteriseert Bosman: hij is vol passie, ontplooit constant nieuwe initiatieven en enthousiasmeert anderen. Zodra het nieuwe initiatief goed functioneert, geeft hij het graag uit handen.
Desalniettemin hoopten de ondernemers op een rustige start. ‘We zijn weliswaar ervaren ondernemers, maar we hebben weinig ervaring in het hotelwezen. Met een rustige start wilden we er langzaam in groeien, maar daarvan was absoluut geen sprake.’
Betrokken medewerkers
De vliegende start was best pittig voor de ondernemers, maar ook voor de werknemers. Daarvan zijn er 128, maar ‘hoeveel fte het is, ik heb geen flauw idee’. ’t Gerecht werkt met meesturende teams en heeft geen managers. Het hotel wordt volledig gerund door de medewerkers die er al waren, er werden slechts twee nieuwe schoonmaaksters ingehuurd.
‘Onze medewerkers krijgen veel verantwoordelijkheid. Daardoor wordt alles wat ze doen van hun zelf. Bij ons levert dat drukverlaging op en bij de werknemers groeit de betrokkenheid. Ze mogen meedenken en bepalen mede hoe het hier eraan toegaat.’
Er is geen incheckbalie aanwezig. ’t Gerecht werkt met Mews: een softwaresysteem in de cloud waarmee iedere medewerker de gasten kan inchecken en kan voorzien van de kamersleutel. ‘We hebben ook geen portier, maar er is wel 24/7 iemand aanwezig. Dat hebben we kunnen realiseren door te schuiven met de werktijden van de schoonmaak en andere medewerkers.’
Andere synergie
‘Het hotel en haar gasten zorgen voor een andere synergie in het bedrijf’, merkt Bosman. ‘Die verandert doordat we nu meer internationale gasten ontvangen en de taken in het bedrijf iets anders zijn verdeeld. Eén van onze medewerkers merkte bijvoorbeeld dat haar Engels al verbeterde nadat we een week open waren. Die positieve veranderingen brengen nieuwe energie in het bedrijf en dat straalt uit op de medewerkers én onze gasten.’
Tevreden gasten
De eerste gasten van het hotel laten hun reviews achter en zijn louter positief. ‘Onze eerst gasten waren Australiërs. Die gaven ons allemaal 10-en. Daar houd ik eigenlijk niet zo van, want dat betekent dat er geen ruimte voor verbetering is en dat het de volgende keer gemakkelijk kan tegenvallen. Maar aan de andere kant: ze zijn meer dan tevreden over wat we hebben neergezet en functioneren nu als een soort ambassadeurs voor ons hotel. Dat waarderen we heel erg.’
Over de Oenemastate
De Oenemastate, het pand waar ’t Gerecht is gevestigd, is in 1640 gebouwd door Amelius van Oenema als een stins. Een stins of state is een voormalige burcht of landhuis in Friesland. Het Friese woord stins betekent letterlijk steenhuis. Het werd bewoond door verschillende families. In 1663 is er een prachtige plafondschildering gemaakt in de grote zaal door Mathias van Pelckum. Deze is inmiddels, na enkele restauraties, weer te bezichtigen.
In 1876 vond de grote verbouwing plaats waarbij de state werd omgetoverd tot gemeentehuis . In 1934 werd de Oenemastate eigendom van de gemeente Heerenveen, die het in 1951 verkocht aan de het Rijk. Het werd in gebruik genomen als kantongerecht en later verbouwd tot belastingkantoor. Sinds 2012 is ’t Gerecht er geherbergd. De huidige eigenaren, Geert Bosman, Luberto Agricola, Reinata Agricola en Eric Kuindersma, vonden dat het gebouw met zo’n rijke historie een bedrijf verdiende met een naam die gelinkt kon worden aan de voormalige overheidsfuncties en de huidige horecafunctie, het werd ’t Gerecht.
